جمعی از جوانان اصلاح طلب پس از حضور در مرقد امام(ره) و تجدید بیعت با آرمان‌‏های بینانگذار فقید جمهوری اسلامی با صدور بیانیه‌ای از میرحسین موسوی برای حضور در انتخابات دهم ریاست جمهوری دعوت ‌کردند.
 متن این بیانیه به شرح ذیل است؛
1- به نظر می‌رسد که یکی از بحران‌های موجود در ایران -در مقطع فعلی -بحران « عدم اعتماد» به سیاستمدارانی است که برای ورود به ساختار قدرت، در گفتار بی‌پروا و شعارگرا بوده اما در عمل مسیر متفاوتی را پیموده و در سالیان گذشته مردم را بی‌اعتماد کرده‌اند. ورود مهندس موسوی به عرصه انتخابات، شاید آغاز فرایندِ ایجادِ اعتماد به سیاستمداران و ترمیم شکافی باشد که بر پیکرِ سیاست و بازیگری در عرصه قدرت در 20 سال گذشته بوجود آمده است.
2- صداقت در گفتار و رفتار، وجه تمایز رقابت انتخاباتی و ورود به ساخت قدرت در یک کشور اسلامی و غربی است. لیکن در سالیان گذشته، ساحت سیاست محل جولان افرادی گردیده است که «تشنگی قدرت» در آنان، گوی سبقت را از «شیفتگی خدمت» ربوده و تداوم چنین سیاست ورزی در مقابل چشم‌های حقیقت جوی نسل‌های جدید، بر پدیدار شدن برخی از بداخلاقی‌ها دامن زده است و بدون تردید یکی از مؤلفه‌های مهم و مؤثر در جلوگیری از رسوخ فرهنگهای مغایر با شریعت مقدس اسلام، تصحیح رفتار سیاستمداران است و مهندس میرحسین موسوی شاخص نیروهای سیاسی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بوده است که بر اهمیت تاثیر چنین بداخلاقی‌هایی از سوی حاکمان در رفتارِ توده مردم واقف بوده و خود نیز در عمل سیاسی با صداقت در گفتار و رفتار، بشدت بدان پایبند بوده است.
3- ایشان «اصلاح طلبی» یا «اصول گرایی» را نه برای شعار بلکه در ساحت فردی نیز دنبال نموده‌اند به گونه‌ای که ویژگیهایی نظیر ساده زیستی، میهن دوستی، تعامل و تعاون، هوشمندی در مناسبات اجتماعی، دوری از تبعیض، عدم احتراز از تعامل با طبقات پایین دست، دوری از کسانی که شائبه تعاون در استفاده از رانتهای اقتصادی داشته‌اند، و دهها صفت انسان دوستانه که برگرفته از آرمانهای انقلاب اسلامی است خود را ملزم دانسته و پایبندی عمیقی از خویش نشان داده است. به عبارت دیگر، ایشان از حاملان زر و زور و تزویر در سی سال گذشته دوری گزیده و برخلاف دیگران که ایده‌های خویش را بدون برنامه عملی و روشن و تنها در ساحت اجتماع دنبال می‌نمایند؛ ایشان در ساحت فردی نیز خود را مقید به رعایت نموده اند.
4- هدفمند کردن یارانه‌ها که جزو تاکیدات برنامه چهارم توسعه کشور است و مطابق ماده 95 آن دولت مکلف است «به منظور استقرار عدالت و ثبات اجتماعی، کاهش نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی، کاهش فاصله درآمدی و توزیع عادلانه درآمد در کشور و نیز کاهش فقر و محرومیت و توانمندسازی فقرا، از طریق تخصیص کارآمد و هدفمند منابع تامین اجتماعی و یارانه پرداختی، برنامه جامع فقرزدایی برنامه‌های متعددی را طراحی و اجرا نماید» واکنون که طرح تحول اقتصادی دولت بصورت شتابزده و بدون جامعیت مذکور در برنامه چهارم توسعه در حال پیگیری است؛ جامعه بیش از هر زمان دیگری نیازمند رئیس جمهوری است که تجربه کافی در پیشبری چنین طرحهای اقتصادی- حمایتی را در کنار سایر طرحهای توسعه‌ای داشته باشد.
مهندس موسوی شناخت عمیقی نسبت به برنامه‌ریزی برای ترمیم شکاف فقر و غنا دارد و در صورت ورود به صحنه، ایده‌های جدیدی در ذهن اطرافیان ایشان وجود دارد که نوید تحول جدیدی برای کاستن از آلام اقشار آسیب پذیر، کارگران و حتی معلمان و کارمندان و... خواهد بود.
با ویژگی‌هایی که بخشی از آن اشاره گردید بنظر می‌رسد در صورت ورود مهندس موسوی حضور ایشان می‌تواند مورد اجماع اصلاح طلبان، اصواگرایان واقعی، اقشار مختلف جامعه و توده‌های مردم قرار گیرد. شاید تشکیل «جبهه نجات ملی» که مطرح شده بود تنها در صورت حضور شخصیت برجسته‌ای چون مهندس موسوی، بیشتر به واقعیت نزدیک می‌شود و شخصیت ممتاز ایشان در بین نیروهای انقلاب موجب می‌گردد که بجز اقلیتی که هم اکنون نیز به نزاع سیاسی با خود مشغولند، اکثریت نیروهای فعال موجود به سمت ایشان گرایش یابند و بدین ترتیب پرچم توسعه ایران اسلامی و پرچم مبارزه با فقر و فساد، دوباره به آغوش فرزندان راستین امام (ره) بازگردد.